Cellist Paul Heyman en pianist Matthieu Idmtal, beiden laureaat van de prestigieuze Supernova-wedstrijd georganiseerd door Klara, vonden elkaar in hun passie voor kamermuziek en slaan de handen in elkaar om een recitalprogramma te brengen met twee meesterwerken uit het repertoire voor cello en piano.

In 2023 vieren we 150 jaar Sergei Rachmaninov, één van onze grootste pianisten en componisten. Een uitgelezen kans om zijn prachtige sonate voor cello en piano tot bij het publiek te brengen.
De cellosonate Op. 19 ontstond na een lange periode van depressie waarin Rachmaninov zelfs overwoog het componeren volledig op te geven wegens een gebrek aan erkenning bij zowel het publiek als de pers, wat een grote impact had op zijn moraal en inspiratie.
Gelukkig heeft hij dit niet gedaan, want in dezelfde periode dat de componist zijn cellosonate componeerde, voltooide hij ook zijn tweede pianoconcerto. Dit werk werd, net zoals de cellosonate, zo goed onthaald dat het meteen zorgde voor zijn internationale doorbraak en de sleutel was tot een succesvolle carrière.
De sonate voor cello en piano staat erom bekend een aartsmoeilijke pianopartij te bevatten, te vergelijken met een pianoconcerto. De piano heeft dus absoluut geen begeleidende rol, en de instrumenten zijn perfect uitgebalanceerd waarbij de piano vaak een melodie aanbrengt die dan verder door de cello ontwikkeld wordt. Een bruisende sonata waarbij voor beide instrumenten de limieten worden opgezocht en de zo herkenbare laat-romantische stijl van Rachmaninov helemaal tot uiting komt.

Rachmaninov werd, zeker op jongere leeftijd, erg geïnspireerd door de Noorse componist Edvard Grieg. Grieg was zelfs zo een voorbeeld voor Rachmaninov dat zijn eerste pianoconcerto gebaseerd is op dat van Grieg. Hoort u de gelijkenis tussen beide componisten ?
Net zoals bij Rachmaninov schreef Grieg zijn cellosonate na een lange periode zonder componeren, in zeer gelijkaardige omstandigheden waarover hij zelf schreef : ‘ik ben spiritueel en fysiek onwel, en beslis om de paar dagen om nooit nog een noot te componeren.
Maar gelukkig beet ook Grieg door, en zijn we hem erg dankbaar dat wij nu kunnen genieten van dit unieke meesterwerk in het repertoire. Brahms schreef over de sonate : ‘het is een wonderbare sonate, die warmhartige charme combineert met vreugdevolle opwinding.’